Οι Καταχανάδες

Bruno Ganz in “Der Himmel über Berlin” (Wim Wenders, 1987)

Oι αδικοσκοτωμένοι, λέει ο νησιώτικος θρύλος, βρουκολακιάζουνε και γίνονται Καταχανάδες με νύχια γαμψά, μάτια ανέκφραστα και τη χλωμάδα των αποθαμένων.

Πού περνούνε τις μέρες τους άφαντοι είναι άγνωστο, μα όλοι γνωρίζουμε πως είναι αδειανά τα κιβούρια τους.

Τις νύχτες ξετρυπώνουνε, Κύριος οίδε από πού, και βγαίνουνε παγανιά στα ίχνη του αδικοχυμένου αίματός τους. Αλίμονο στους φονιάδες τους, δεν έχουνε γλυτωμό. Αθώους ανθρώπους δεν πειράζουνε, ούτε τα ζώα.

Κάθε οκτωβριανή πανσέληνο, οι νύμφες των δασών μαζεύουνε όσους απ’ αυτούς στο πέρασμα του προηγούμενου χρόνου έκαμαν το καθήκον τους και ζευγαρώνουνε μαζί τους σε χθόνιες τελετές.

Στο λυκαυγές, απαλλαγμένοι από βάσανα, φθορά και θάνατο, επιστρέφουν ανάμεσα στους ζωντανούς, αόρατοι στους περισσότερους. Κάποιοι αναμεταξύ μας, οι πιο αλαφροΐσκιωτοι, τους αισθανόμαστε· τους λέμε Φύλακες Άγγελους.

Πενήντα ιστορίες σε εικονογραφία του Στάθη, γραμμένες με 121 λέξεις ακριβώς, κυκλοφορούν από τις εκδόσεις “Φερενίκη”

Αλέξανδρος Ρασκόλνικ - 121 Λέξεις | 121 Lekseis | Urnovl

#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick, 121 Words