Παρατηρητές του ΟΗΕ
Μόλις ίσχυσε η κατάπαυση του πυρός, αρχίσαμε να βγαίνουμε, λίγοι-λίγοι, απ’ τα υπόγεια καταφύγια.
Ο ρακένδυτος εσχατόγερος, με το πρόσωπο κρυμμένο πίσω από τη βρώμικη μαντήλα του, σαν να μας περίμενε. Απλώνοντας το ξερακιανό του, βάστηξε τη διερμηνέα μας απ’ το μπράτσο.
Να τον ακολουθήσουμε ήθελε, λέει, στην αυλή όπου έπαιζαν τα παιδιά.
Μπρος αυτός, πίσω εμείς γεμάτοι περιέργεια, ακολουθούσαμε με δυσκολία ανάμεσα στα ερείπια· εκεί που άλλοτε δρόμοι πολύβουοι έσφυζαν από ζωή, διάσπαρτοι τώρα οι κρατήρες απ’ τους βομβαρδισμούς, έχασκαν πάνω στην κατεστραμμένη άσφαλτο σαν παραπόρτια της Κολάσεως.
Επιτέλους, φτάσαμε σε μια απλάδα. Έμοιαζε να ήτανε ποδοσφαιρικό γήπεδο, κάποτε. Τα ομαδικά μνήματα ήτανε δεκάδες. Κανείς δεν ήξερε να πει με σιγουριά, πόσα αγόρια και κορίτσια συμμετείχανε σ’ εκείνο το παιχνίδι…
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick
