Τετέλεσται!
Σαν λείπει ο γάτος… Ναι, έλειψα… Κοντεύουνε κάμποσα χρόνια με τους ανθρώπινους υπολογισμούς, μα τι το συζητάμε! Έναν υπνάκο χρειαζόμουνα, κι εντάξει, τον παραπήρα, μα πώς τα καταφέρατε τόσο άσχημα, σε τόσο λίγο καιρό, ωρέ αφορισμένοι;
Πάγοι, λιωμένοι! Νερά, μολυσμένα! Γη, καμένη! Πόσα και πόσα απ’ τα πλάσματά μου εξαφανισμένα· δεν ξαναφτιάχνονται αυτά! Τα ύστερα του κόσμου! Γεννηθήκατε για την καταστροφή, παλιάνθρωποι! Προσεύχεστε κι από πάνω, τιποτένιοι υποκριτές, στο όνομά Μου! Τρισκατάρατοι, ανάθεμα την ώρα που σας γέννησα, φίδια κολοβά!
Α, μα δεν αξίζετε άλλη ευκαιρία εσείς· από την εποχή του Δευκαλίωνα τα λέει ο άλλος μου Εαυτός· ας τον άκουγα από τότε!
Όταν κάνετε σχέδια, άνθρωποι, ο Θεός λέτε ότι γελάει! Στήστε αυτί τώρα, ν’ ακούσετε έναν τελευταίο καγχασμό, τρανταχτό!
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick
