Το Τέλος της Αμφιώνας
Οι πειρατές αποβιβάστηκαν στο νησί, όταν βασίλευε ο ήλιος. Τότε ανέτειλε ο τρόμος. Σφάζοντας και λεηλατώντας ως τα χαράματα, χαρίστηκαν μόνο σ’ εμάς, τις δροσερότερες κοπελούδες.
Μαζεμένες στη σκοτεινότερη γωνιά του αμπαριού της ημιολίας που ετοιμαζόταν να σαλπάρει για τα σκλαβοπάζαρα της Δύσης, αλυσοδεμένες κι ανήμπορες, προσευχηθήκαμε κατανυκτικά στη θεά Αμφιώνα και εισακουστήκαμε. Με το σπαθί στο χέρι, έσπευσε αρωγός, σκορπίζοντας θάνατο.
Οι κλαγγές του ατσαλιού, μαστίγωναν ανελέητα τα φυλλοκάρδια μας. Οι δεσμοφύλακές μας, διάσπαρτοι, κείτονταν τώρα με μάτια παγωμένα μέσα σε λίμνες πηγμένου αίματος. Μόνο ο αρχικουρσάρος είχε απομείνει να μάχεται, βρίζοντας. Φαίνεται ότι ήταν κι αυτός από θεϊκή σπορά, γιατί κρατούσε γερά. Μια αποφράδα στιγμή, τρισαλίμονο, κατάφερε και πήρε, με την αμφίστομη κάμα του, την κεφαλή της προστάτιδάς μας!
#121λέξεις #121words #flashfiction #μικρομυθοπλασία #Άσκηση_Γραφής #Raskolnick
