Το Τελευταίο Τσιγάρο
Ξύπνησε κάθιδρος με άσχημο προαίσθημα. Αφουγκράστηκε μέσα στο σκοτάδι. Την άλλη στιγμή πετάχτηκε όρθιος απ’ τη βουβή λάμψη που έκανε τη νύχτα μέρα πίσω απ’ τα μισάνοιχτα παραθυρόφυλλα.
Ο πρώτος της ακολουθίας των διηπειρωτικών πυραύλων είχε πέσει κάπου πολύ μακριά. Η έκρηξη δεν είχε ακουστεί ως εκεί, μα η τρέλα δεν θ’ αργούσε να γενικευτεί.
Δεν ήταν αδόκητο, μα θέμα χρόνου αυτό που συνέβαινε. Κάποιος θα πατούσε το κόκκινο κουμπί. Ο πιο στριμωγμένος, ο πιο απελπισμένος. Δεν είχε σημασία το όνομά του μπουρλοτιέρη. Φυσικά, τα αντίποινα αναμένονταν σφοδρά. Η ανταπάντηση, ίσως σφοδρότερη.
Έντρομος, πήρε το πακέτο από το κομοδίνο. Με τρεμάμενο χέρι, άναψε τσιγάρο. Καταλάβαινε ότι μέχρι να σβήσει το αποτσίγαρο του, ο κόσμος θα ήταν πια πολύ διαφορετικός· ακόμα εφιαλτικότερος.
#121λέξεις #121words #flashfiction #μικρομυθοπλασία #Άσκηση_Γραφής #Raskolnick
(Χανιά, Κρήτη, Μάρτιος 2020)
