Τροχαίο
Ο δικυκλιστής τροχονόμος κατέφθασε πρώτος στον τόπο του συμβάντος. Ξαπλωμένος ανάσκελα στην καυτή άσφαλτο, την ακούω που ωρύεται. Η παλιοβρώμα, δεν είχε δει το “Στοπ”;
Είχα βγει για τσιγάρα. Ο μεσημεριάτικος ήλιος μαστίγωνε ανελέητα· σερνόμουν. Αφόρητη η ζέστη, μα χειρότερη η εξάρτηση απ’ τη νικοτίνη.
Διασχίζοντας τη διάβαση δεν έλεγξα το δρόμο, μα χρειαζότανε; Έχουμε προτεραιότητα εμείς οι πεζοί, δεν έχουμε; Το ανατριχιαστικό στρίγκλισμα των φρένων μου έκοψε τη χολή.
Τα πόδια μου δεν τα νιώθω· ούτε να κουνήσω τα χέρια μου μπορώ. Βοήθεια!
Βλέπω τώρα την πορτοκαλί φιγούρα του διασώστη που κοντοζυγώνει. Γονατίζει. Τα γαλάζια μάτια του με κοιτάζουν ψύχραιμα. Πιέζει με το γαντοφορεμένο χέρι του την καρωτίδα μου. “Σε χάσαμε φιλαράκι”, μουρμουρίζει.
Δεν μπορεί ν’ απευθύνεται σ’ εμένα, αδιανόητο!
#121λέξεις #121words #flashfiction #μικρομυθοπλασία #Άσκηση_Γραφής #Raskolnick #bonsaistoriesflashfiction #shortstory #shortstoriescollection
