Υπόσχεση
Ιδού ο Άνθρωπος. Ικανός να χτίσει Ερεχθεία, πρόθυμος λίγο αργότερα να τα βομβαρδίσει με τ’ αεροπλάνα του, να τα ισοπεδώσει με τα τανκς του.
Ξεριζωμός, είναι η λέξη. «Νάκμπα», καταστροφή. Ήταν ό,τι βίωνα από βυζανιάρικο. Δηλητηριασμένο γάλα έβγαζαν τα στήθια της μάνας μου. Φταίγανε οι βομβαρδισμοί· ο αέρας βρωμούσε, έτσουζαν τα μάτια. Λευκός φώσφορος, είπανε. Εμείς τον λέγαμε Εωσφόρο. Κατέβαινε κάθε βράδυ απ’ τον Ουρανό κι έπαιρνε ψυχές να κρίνει.
Μέσα στα χαλάσματα ανδρώθηκα, ελεύθερος πολιορκημένος· χωρίς άλλη επιλογή, σκότωσα και σκοτώθηκα. Τώρα που κατηφορίζω για την Κόλαση με τη ρετσινιά του Τρομοκράτη, αυτήν ακριβώς τη στιγμή, ορκίζομαι στις ψυχές των αδικημένων όλου του κόσμου, ότι γρήγορα θα γυρίσω, μπροστάρης των εθελοντών που τώρα που μιλάμε, καλούν στα όπλα οι Ερινύες.
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick
