Φιλοδίκη
Μια νύχτα αφέγγαρη, της ήρθε ξαφνικά στ’ όνειρο η συχωρεμένη η παραμάνα της: “Φιλοδίκη”, της είπε επιτακτικά, “τράβα να τιμήσεις τον ευσεβή σου πρόγονο”.
Από τη γενιά του Ινάχου, του πρωτοβασιλιά του Άργους, κρατούσε η σκούφια της. Αμέσως κατάλαβε. Η φάρα της, αδέρφια και πρωτοξάδερφα, δέσποτες του κάμπου, κρατούσαν τα ηνία του τόπου τυραννικά· με το κνούτο στο ένα χέρι, έστυβαν με τ’ άλλο την πέτρα. Μα τι να έκανε αυτή, μια δεκαεφτάχρονη πριγκηπέσσα, απέναντι στον οικογενειακό στρατό των σιδερόφραχτων μισθοφόρων;
“Να περιμένεις την επόμενη Πανσέληνο και να κατέβεις το ποτάμι ως την ακροθαλασσιά, εκεί που, όποτε γιομίζει το φεγγάρι, συμμαζεύονται οι λεβέντες γιοι του Ποσειδώνα. Εκεί να τους ανταμώσεις, έτοιμη να τους κάμεις δικούς σου, να πολεμήσουνε, να φέρουνε δικαιοσύνη…”
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick
