Λιποψυχία
Στ’ αρμένικο Μιλλαέτι δεν είχαμε σπουδαιότερο απ’ τον Εσχάν. Γέννημα-θρέμμα της φρυγικής Λαοδίκειας, είχε πλουτίσει απ’ το εμπόριο. Ήτανε περιζήτητο σ’ όλη τη Μεσόγειο το μαλλί των μαύρων προβάτων που είχανε πρωτοφέρει στον τόπο οι δοξασμένοι Σελευκίδες.
Όλοι τον θέλαμε στ’ ασκέρι, όχι μόνο για τους παράδες του, μα και για τη φαινομενική λεβεντιά του· κρυφά όμως μέσα του, ο ίδιος τον έτρεμε τον Οθωμανό. “Που ν’ αφήσω τις προβατίνες μου”, δικαιολογιότανε μονότονα, όποτε τον παρακαλούσαμε να πάρει κι αυτός τ’ άρματα, να μπει επικεφαλής.
Η μάνα του ντρεπότανε να πει πως ήτανε γιος της, μα εκείνος το γλύτωσε το κεφάλι του. Προτού υψώσουμε τα λάβαρα της επανάστασης, αυτός φόρτωσε το χρυσάφι του σ’ ένα γολετόμπρικο, και αμόλαρε άρον-άρον για Μαρσίγια.
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick
