Χειμερινός Κολυμβητής
Μισάνοιξε τα μάτια, προσπαθώντας να συνηθίσει το εκτυφλωτικό, ηλεκτρικό φως. Πεταμένος στο πάτωμα σαν σακί με πατάτες, τυλιγμένος στον ζουρλομανδύα, άρχισε να ανασυνθέτει τα γεγονότα.
Είχε ξημερώσει ένα από εκείνα τα πρωινά του Δεκέμβρη που η ησυχασμένη θάλασσα σ’ αποζητά στην αγκάλη της.
Απ’ όταν είχε φτάσει στο νησί, του ΄χε γυαλίσει η λυγερόκορμη που σέρβιρε στο υπαίθριο καφενεδάκι του παλιού λιμανιού, αλλά ως τότε δείλιαζε να την πλησιάσει. Εκείνη, όμως, ήταν μια διαφορετική μέρα.
Διστακτικός στην αρχή, τελικά κάθισε σ’ ένα από τα τραπεζάκια του ταπεινού μαγαζιού.
Με το δίσκο στο χέρι, η μορφονιά πλησίασε για να πάρει την παραγγελία του. Ξεθαρρεμένος απ’ το λαμπερό της χαμόγελο, σηκώθηκε κι άρχισε να γδύνεται. Ήθελε να βουτήξει στο γαλάζιο των ματιών της.
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |#Raskolnick | 121 Words
